I Just Don’t Understand Jazz
Kurt Overbergh speelde de afgelopen twee jaar meer dan 30 (!) keer zijn fel gesmaakte en doorleefde monoloog ‘I Just Don’t Understand Nick Cave’. Die bracht hem tot op diverse podia: van rock ’n roll-huis 4AD (Diksmuide) over het gereputeerde Cc Strombeek tot een tweemaal uitverkochte Arenberg in zijn heimat Antwerpen. Hij schudde op die manier het onvermijdelijke imposter syndroom van zijn schouders, zette zijn podiumangst bij het grofvuil én koesterde de energieboost die hij telkens op het podium kreeg.
Enter: ‘I Just Don’t Understand Jazz’. Zowaar een humorvolle (!) monoloog over jazz met een diep respect voor het genre. Een snelcursus jazz die er vooral geen is. Het verhaal primeert. Zoals zijn vorige monoloog bulkt deze monoloog dan ook van persoonlijke verhalen en anekdotes, beelden (véél beelden) en muziek (véél muziek) die als een mixtape in elkaar vloeien. De ondertoon van ‘I Just Don’t Understand Jazz’ is humoristisch en bevat een grote dosis zelfrelativering zodat zelfs de grootste jazzhaters overstag zullen gaan. Op hun beurt zullen jazzliefhebbers gecharmeerd zijn door de diepe liefde waarmee Overbergh over jazz vertelt en verrast zijn door de eindeloos frisse invalshoeken.
© Sandra van Watermeulen
I Just Don’t Understand Nick Cave
‘I Just Don’t Understand Nick Cave’ is een meer dan doorleefde monoloog over – hoe raadt u het – the hardest workin’ man in showbusiness: Nick Cave. Een monoloog die vertrekt vanuit een handvol persoonlijke verhalen uit het leven van Kurt Overbergh. Vaak nietig. Soms grappig. Dan weer openhartig. Om één of andere bizarre reden – en gelukkig maar voor de Cave-fans – belandt elk verhaal keer op keer bij De Heer Nicholas Edward Cave.
“I Just Don’t Understand Nick Cave’ is tevens een verhaal over de foxtrot die ‘Stagger Lee’ is, Nicky Danger (zoals Cave zich in de jaren ’70 noemde), cum shots en vaginale winden, Murder Ballads, Nabokov’s controversiële roman ‘Lolita’, Peaky Blinders, seriemoordenaar Ted Bundy, erotigraphomania, de schizofrene kattentekenaar Louis Wain, een 150 miljoen jaar oude brachiosaurus én lieveheersbeestjes.
‘I Just Don’t Understand Nick Cave’ is bovendien overladen met muziek. Véél muziek. En van beelden. Véél beelden. En bevat zelfs – zet u schrap – een ‘samenzang-moment’. Omdat dat nu eenmaal louterend schijnt te werken.
Met ‘I Just Don’t Understand Nick Cave’ trapt Overbergh meteen zijn ‘I Just Don’t Understand…’-trilogie af. Cave’s track ‘That’s What jazz Is To Me’ fungeert als bruggetje voor zijn volgende monoloog: ‘I Just Don’t Understand Jazz’.
“Cave en Kurt zijn meesterlijke vertellers. Alleen: Cave zingt beter.”
– Luc Janssen, brutaal radiomaker
“Kurt Overbergh is een magistrale verteller. Zijn verhalen zijn denderende treinritten waarbij je begeesterd aan het raampje zit.”
– Brendan Burny, programmator Cultuurcentrum Mechelen
© Eva Vermandel