Intussen overrompelt Flat Earth Society Orchestra, vlaggenschip van de gesjeesde flank van de Belgische jazz, al meer dan twintig jaar nationale en internationale podia met programma’s die steevast uit hun voegen barsten, genreregels aan hun laars lappen en luisteraars verbluffen met hun multicolore spazz jazz razzmatazz. Hoogtepunten? Te veel om zomaar op te sommen, eigenlijk, maar Boggamasta I (2017) was er eentje van.
Bandleider Peter Vermeersch en teruggekeerd oer-lid David Bovée gaven gestalte aan de centrale figuur van het album, de machtsverslaafde megalomaan Boggamasta, die het gretige en gewillige turbo-orkest naar nieuwe pieken van muzikale losbandigheid en ondeugd stuurde. De combinatie van XL-arrangementen met dat schimmige gedrag en die grommende grooves was goed voor een charme-offensief dat publiek én pers met verstomming sloeg in Europa en Zuid-Amerika. Jazz? “Well, you know, like, kinda.” In London Jazz News verzucht een reporter: “It certainly is not music that should be judged with jazz criteria.” Splendid!
Het verse brouwsel Boggamasta III is niets voor zij die op zoek zijn naar antwoorden, want deze malafide muiters hebben opnieuw een verzameling arglistige composities en misleidende verhalen bij elkaar gebracht. De meest vertrouwde FES-referenties – Ellingtonia, viraal gekonkelfoes, Zappa, 21ste-eeuwse angsten en razernijen – blijven intact, maar worden gestuurd door labyrintische urban jungles en koortsig vernieuwde tradities. Boggamasta III vloeit eruit in genereuze gulpen, tekent duizelingwekkende patronen, trekt richting spaceways met kaarten die pas openvouwen zodra dat nodig is.
Laat er geen twijfel over bestaan: zelfs in z’n derde decennium blinkt Flat Earth Society uit in het creëren van heerlijk onbetrouwbare muziek, vol absurde perspectieven en bloedstollende wendingen. Het is een methode, een raison d’être die fris en vitaal blijft, en nooit ophoudt met verrassen. Een koorddans, voluptueuze muzikale film en begrafenispolka in één: Boggamasta III is alweer een triomf voor Flat Earth Society en Bovée. En als je je zou afvragen waar Volume 2 naartoe is: “Het is intussen drie jaar sinds het eerste deel,… time’s running out.” Flat Earth Society blijft je altijd een stap voor. Met alle mogelijke middelen.
BOGGAMASTA III
David 9½ Bovée – elektrische gitaar, zang & electronix
Peter Vermeersch – bas(klarinet), zang & electronix
Mirko Banovic – elektrische bas
Kristof Roseeuw – contrabas
Peter Vandenberghe – keyboard & piano
Teun Verbruggen – drums
Wim Segers – percussie & zang
Benjamin Boutreur – altsax
Michel Mast – tenorsax
Martí Melià – tenorsax
Bruno Vansina – baritonsax & fluit
Berlinde Deman – tuba & zang
Bart Maris – trompet
Pauline Leblond – trompet & zang
Peter Delannoye – trombone
Marc Meeuwissen – trombone