Voor deze voorstelling gaan Dez Mona en B.O.X op zoek naar de betekenis van thuiskomen en verbondenheid in een versnipperde wereld. Hiervoor lieten ze zich inspireren door het barokke oratorium, een muzikale vertelling waarin een centraal personage een reeks gebeurtenissen vertolkt. De passages in het verhaal, recitatieven genoemd, worden naadloos afgewisseld met samenzang en instrumentale stukken.
Echter, daar waar traditionele oratoria meestal Bijbelse thema’s of klassieke mythologie als onderwerp hanteren, kaart LUCY een handvol sociale thema’s aan: identiteit en gemeenschap, individualiteit en samenhorigheid, activisme en genoegzaamheid en de verbondenheid – maar ook versnippering – die daarmee gepaard gaan.
Als gids en verteller van het theaterstuk werd de protagonist LUCY in het leven geroepen, een entiteit die mens noch god, man noch vrouw, goed noch kwaad is.